Recent verhuisde een vriend van me. Zijn naam is Gert en hij en ik gaan al jaren terug. Al vanaf de eerste klas in de middelbare school waren we samen aan het skateboarden. Hij kon het al en ik wilde het graag leren. Samen konden we uren vlak voor zijn huis oefenen, vaak totdat het donker werd. De zomer erna besloten we logeerpartijtjes te houden bij elkaar en vaak gameden we tot vroeg in de ochtend door. Vervolgens ontbeten we de daaropvolgende dag dan om twaalf uur in de middag samen met een flinke pizza. Ik had het idee dat we altijd maatjes zouden blijven, totdat er iets drastisch veranderde. Zijn ouders kregen op een dag ruzie. Tot de dag van vandaag weet zowel hij als ik niet waarover. We lette er niet al teveel op. Dat soort dingen gebeuren nou eenmaal. Wij hadden ook zo vaak ruzie, maar dan was het vaak na een dag boos zijn op elkaar weer opgelost.
De verhuizing
Op een dag kwam hij vlak voor school naar me toe om iets serieus met me te bespreken. We fietsten altijd samen naar school, ondanks dat we ieder maar vijf minuten van de school af woonden. Echter, deze keer kwam hij ter voet aangelopen. Met een verdrietige blik in zijn ogen keek hij me aan en zei hij dat hij vandaag niet naar school kon omdat hij zijn ouders moest helpen verhuizen. De oorzaak van de ruzie was ons beide eindelijk duidelijk geworden. Zijn vader wilde graag verhuizen omdat hij een nieuwe baan aangeboden had gekregen in Hilversum. Zijn moeder was het hier sterk mee oneens. Ze claimde dat het veel beter was voor de kinderen om op te groeien in onze wijk. De vader van Gert wist de discussie te winnen met het feit dat hun huidige huis al een tijd last had van een bijenplaag. De beestjes hadden zich tussen de voegen van de bakstenen wanden weten te wurmen en hun huisbaas wilde er niks aan doen. Verhuizen zou een goede oplossing bieden, zo claimde hij. Ik rende verdrietig naar mijn vader die bouwkundige docent was op de Hogelschool in Den Haag. Hij luisterede aandachtig naar mijn verhaal en pakte een ondefinieerbaar voorwerp uit zijn bureaula. Het bleek een bijenbekje te zijn. Deze stukjes plastic kan je tussen je bakstenen steken om te voorkomen dat bijen in de voeg een gaan. Ik moest dus een bijenbekje kopen. Diezelfde dag liep ik in de Gamma langs de verfpotten, tuinmeubels en een verdwaalde trapleunhouder om het bijenbekje aan te schaffen. Toen ik deze later aan de vader van Gert gaf keek hij me vol ongeloof aan. Hij propte het in de muur en was zo was de bijenplaag een week later opgelost. Gert verhuisde niet en we zijn tot aan de dag van vandaag nog steeds goede vrienden!
